بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

           این    واژه ی    زیبای   سخن     بیش   ز   قند   است  

                    روزگاری   شده   دل  را  به  پشیزی   نخرند 

                                                    بهر می  هم    نه  که  انگور   مویزی  نخرند 

                                                  تا   دگر  بار   خدا   نگهدار               منصور