تک بیتی فی البداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

                این  واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است 

                  در  پی  یار چه  بسیار  دویدیم  هنوز 

                                                             کام  دل  تلخ شد و  یار ندیدیم  هنوز 

                                      و  تک  بیتی  نیز  بیاد  عاشق  پاک باخته  و عارف  دل  باخته 

                                                         منصور   حلاج 

                 بر  وضوی خون  کسی دل  چون  دل  حلاج  داشت ؟ 

                                          عشق  او   آمد  چنین   سر  بر  بیابان می گذاشت 

                کعبه ی  دل  بر طواف  آورد  و   اینسان   مست شد 

                                           یار  جویان  می دوید و   چشم دل   بر او   گماشت 

                عاشقی  هم   آن  بود  مـــنصور  سر بر  دار  داشت 

                                         غیر  تخم  معرفت   هم   در  دلش   تخمی  نکاشت 

                                                             این  غزل  هشت  بیت  گردید 

                                           و  با الهی  نامه ی  فی البداهه  بیاد  منصور  حلاج 

             الهــــــــــــــــی 

                  حال  که  از  روح  خودت  در  گلم  دمیدی  

                               عشق  و  شور  منصور  در  دلم  انداز  

                                     تا  چشمم  جز تو   نجوید 

                                               و  پایم  جز  ره  تو  رهی  نپوید

                           تا  دگر   سرایش  دل  زیبای  شما  شاد  بادا                منصور