غزلی دگر از منصور ( عشق سر کش )

                این  واژه ی   زیبای  سخن   بیش ز  قند  است

                                     عشق سر کش     

                   ای  عشق  سر کش  آخرش  زار  و  زمین گیرت  کنم 

                                          با  من     نمی سازی   اگر    در  بند     زنجیرت  کنم 

                   گفتم  به  خون بنشسته ام  گفتی  جنونت می دهم 

                                           با   این  جنون  و   بی  کسی  پا بند    تدبیرت   کنم 

                   سنگین  دلی  دادی  بمن   رنگین رخ  و شد بی وفا 

                                            پیرم  بکرد  از عشق  خود   من هم   تو را  پیرت کنم 

                   اندر  فغانم  سوی  او    دلبسته ی    گیسوی    او 

                                            فرصت  ندادی  گر  مرا     ای  ناله    شبگیرت  کنم 

                   منصورم  و    بی  در کجا   زنجیرم    افتاده    به  پا 

                                              زنجیرت از  پا میکشم  چون  خود  به  تکفیرت  کنم 

                            این  غزل  یازده  بیت  است     تا  دیگر   دیدار   شاد  باشید  و کامروا       منصور