این واژه ی زیبای سخن بیش ز قنداست
با بیتی از غزل ( دوخته لب )
لب دوخته ام بسکه ز هجر و غم دل سوخته ام
سوزی ز غمت بر دل و جانم که چه اندوخته ام
تا دگر دیدار شاد باشید و کامروا منصور