بیتی بداهه که امـــید است غـــزلی دلنشـــین گـــردد

           این   واژه ی  زیبای سخن    بیش  ز   قند  است   

               تا  از لب  آن یار  و  صنم  کام  گرفتم   

                                                 دیوانه ی  مجنون  صفتی  نام  گرفتم  

                          تا  سرایشی  دگر  شاد و کامروا  باشید            منصور 

دو بیت از دو غــــزل از دل برخــــاسته

               این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است   

                  نگاهی کرد    چشمش  آشــنا  بود   

                                                  تو  گویی  عمری از این دل  جدا بود   

                                            و مطلع   غزلی  دیگر    

                  آن  کیست  که  با  یار  من اش  کار  ندارد ؟  

                                        او  را  چـــو   ببیند  ســــر  و  دیوار  ندارد  ؟   

                            تا  دیگر  بار    شیرین  روزگار    باشید               منصور 

بیتی از یک غـــــزل از دل برخـــــاسته هشت بیت است

            این   واژه ی   زیبای   سخن   بیش    ز   قند   است 

                          فتنه  در باغ  طرب  از  دم  آن  یار  افتاد 

                                                 نار  هجران   به دل از   آتش  زنٌار  افتاد 

                                     تا  بار  دگر           شاد  باشید              منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

            این   واژه ی   زیبای   سخن    بیش   ز   قند  است 

                       کمر  باریکی و  بس  سرکشی  یار 

                                                          خـــدا را   رحمــی  آور   بر من  زار 

                                          تا  بار دگر           خدا  نگهدار              منصور

بیتی بداهه کـــــه امیــــد است غزلی دلنشین گردد

             این   واژه ی   زیبای   سخن     بیش  ز    قند  است 

                        اختـــیارم  یارم   از  دل    برده  است 

                                                          بهر این  باشد  که دل  افسرده است 

                                                        دلشاد      باشید                منصور