بیتی بداهـــه که امیـــد است غـزلی دلـنشین گــــردد

                این  واژه ی   زیبای سخن   بیش ز  قند  است  

                     گیرم که  مرا  به  بند خود  کردی  پیر  

                                               از  بند  دل شکسته  داری  تو  گزیر ؟   

                                         تا   بار  دگر           خدا   نگهدار      منصور 

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

              این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز قند  است    

              چند از آن  رو  همچو  نی از دل  برون  آید نفیر ؟  

                                    تا کی از هجران  بگویم  گشته ام  فرتوت و پیر ؟  

                                        تا بار دگر             خدا  نگهدار             منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

            این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است   

                   از  غم  هجران شدم  در بند و  پیر   

                                               من  به  گیر  افتاده ام  دستم بگیر  

                                         تا   دگر  سرایش   شاد  باشید           منصور