ابیاتی از غزل (((( سلطان عشق )))) این غزل بیست بیت است

                این   واژه ی   زیبای  سخن   بیش  ز  قند  است  

                       آن چنانم  کز او   پریشانم   

                                                              چه کنم ؟  بر  امید  جـــانانم  

                    حالتی  دارم  از  قیــــامت او  

                                                             قامتش  می کشد به فرمانم  

                   به قفا  می کنم  نگه  هر دم  

                                                            تا ببینم  چــــه می رود  جانم  

                  گر چه سر بر هوای او بکشم  

                                                           سر  از او  هم  همی  گریبانم  

                 من به سختی و  او به آسانی  

                                                           میکشد می رسد به لب جانم  

                هر که  دارد  به ملک پادشهی  

                                                          مفتخر هستم اوست سلطانم  

               شور منصوری ار زمن برخاست  

                                                          بسکه  افتاده  در  پی  جـــانم  

                           تا   سرایشی  دگر  خدا   نگهدار                  منصور  

بیتی بداهه کــه امید است غزلی دلنشین گردد

             این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است  

                         گــر کشتنــیم  زود بکـــش  بیش  مرنجـان  

                        تا کی  به غم  و  رنج و   چنین حال  پریشان ؟  

                                     تا بار دگر            خدا نگهدار              منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

             این    واژه ی    زیبای    سخن    بیش   ز  قند  است 

                                  سر  پریشــان  چو ســر   زلف  پریشــان  تو شد 

                                  دل به کوی ات همه دم بین  که چه دربان تو شد 

                                             تا  دگر  بیت               خدا  نگهدار                منصور