ابیاتی از دو غزل زیبای از دل برخاسته

              این   واژه ی   زیبای  سخن  بیش   ز  قند  است   

                یک  دهان  غنچه  و  این  خیل  مست   

                                                   در  خماری  گشته ام  من می پرست   

                                  و  ابیاتی  از  یک  غزل  از دل  برخاسته   

                دست  خدای  خوانان  راهی  دگر  نگیرد   

                                                و ر  می کشد  به  تیغم   اماده  بر قتالش   

                منصور اگر به دامی  کی به ز این  مقامی  

                                               کس اینچنین نباشد بر چشم چون غزالش  

              تا  مطلع و  بیت  دگر ای یار  وفادار    شادی  ببرت  باد خدای  تو نگهدار     منصور 

مطلع غزل ((((( سرٌِ مگو ))))) و بیتی از غزل (((( ساقی باقی ))))

              این   واژه ی   زیبای  سخن   بیش  ز  قند  است  

                هر که  دارد   سخنی   غـــیر  لب یار   مگو   

                                             و ر  به لب میرسی از  پرده ی  اسرار  مگو   

                                               و  بیتی  از  غزلی   دیگر   

                و گرم  تو  جان  بگیری  بخودت  قسم  دلیری   

                                            بکنم  که تا  ببینی   چـه  هنوز   می  پرستم  

                 ابیات بیشتر     از این  دو غزل     در اسمان شعر  بلاگفا                     منصور