این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
آشفته شدم چو موی یارم
آنگونه که دل نمی سپارم
بر طره ی گیسوی دگر کس
نی دل به بر کسی گذارم
تا دگر بار شیرین کام باشید منصور