این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
ابیاتی دیگر از همین مثنوی
ناخدا را بی خدایی تا به کی ؟
بی خدا را ناخدایی هم ز پی
چشم زیبایی چنین مهوش ندید
در خماری عالمی بر خود کشید
طره ی زلفش چنین بی تاب کرد
چشم عاشق هم ز آن بیخواب کرد
این مثنوی سی بیت گشت تا سرایشی دگر خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
لطف او را گر نبیند چشم کور
پس چه فرقی بین آن شد با ستور ؟
گل درون غنچه گر مستور شد
این چنین از سوی او مامور شد
نقش صورت گر چنین زیبـــا کشید
یا صــنم را قــــامتی نیک آفـــرید
ستور = چهار پا این مثنوی بیست و دو بیت است منصور
این وازه ی زیبای سخن بیش ز قند است
من سکوت از عشق تو آموختم
در حضورت با سخن لب دوختم
بیتی از یک مثنوی عارفانه بیست بیت است منصور