اسمان شعروغزل و ... تک بیتهـای زیبــــای منصورگروسی

بیتها و تک بیتهای زیبا . آسمان شعر غزل فقط با وبلاگهای ادب پارسی و موسیقی اصیل ایرانی تبادل لینک می نماید

اسمان شعروغزل و ... تک بیتهـای زیبــــای منصورگروسی

بیتها و تک بیتهای زیبا . آسمان شعر غزل فقط با وبلاگهای ادب پارسی و موسیقی اصیل ایرانی تبادل لینک می نماید

ابیاتی از غزل ((( لب یار ))) این غزل چهار ده بیت است

 

 

                 این  واژه ی   زیبای   سخن   بیش  ز   قند  است   

 

 

 

 

 

                      بر لب  آمد  جان  و  لب  جانانه را  بر خود   ندید  

 

                                          کــــز همه  ببریده ام   امــــا  ز تو   نتــوان  برید  

 

 

                     گرچه او ما را  به هیچ  اندر همه  عالم فروخت   

 

                                           ما  دل  او را  به   عالم  کی   توانستی  خرید ؟  

 

 

                     در  خمار  چشم   اویم  مستی ام  رفته  ز یاد   

 

                                            شاخی از  گل  دارم  و  دل  بر کجا  شاید  پرید  

 

 

                     سعی ام  این  بود  و  نگویم  درد دل را با  تو یار  

 

                                            بر دهان  شد جان و طاقت بر سر طغیان رسید  

 

 

                     بس  سخن آمد ز منصور و بسی  بر  نظم  شد  

 

                                            لکـــن  او  دل  برده  و   دل  بهــر  او   باید  تپید  

 

 

 

                                 تا   دیگر  بار    خدا   نگهدار                       منصور 

ابیاتی از غزل ((( مست الست )))

 

 

 

                این  واژه ی   زیبای   سخن    بیش  ز  قند  است   

 

 

 

 

 

                  تا  مست   می و  روی  وی  از  روز  الستیم   

 

                                              دست  از  غم  یار  ار چه  نشستیم نشستیم   

 

                  هر جا  سخن از   روی  نگارست  و   ز منصور   

 

                                              چشم از  همه  عالم  چه  ببستیم  و نبستیم  

 

 

 

                        این  غزل   هشت  بیت   است    تا  دگر  بار  شاد  باشید            منصور 

دو بیت از یک مثنوی

 

 

                این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند است   

 

 

 

 

 

                 یک  نگاهم   در  پگاهم  آرزوست   

 

                                                     تا  بیفتد  بر نگاهش  آنکه دوست   

 

 

                 صورتش  را  این چنین  زیبا  کشید  

 

                                                      کس  به عالم  رخ  چنین زیبا  ندید  

 

 

 

                                         این   مثنوی   پانزده  بیت  است               منصور

بیتی از یک غـــــزل از دل برخـــــاسته هشت بیت است

 

 

 

            این   واژه ی   زیبای  سخن    بیش  ز    قند  است  

 

 

 

 

                        چشم  زیبایی  چنین  مهوش  که  دید ؟ 

 

                                                   در خماری    عالمی   بر  خود   کشید 

 

 

 

                                              تا  بار  دگر       پاینده  باشید              منصور