بیتی بداهه و بیتی از یک غزل

             این   واژه ی   زیبای  سخن   بیش  ز   قند  است  

              گر کــه   دشنام  دهی   من  به سر   تمکینم   

                                         ز آنکه  در صوت  تو من  شهد  و شکر می بینم   

                                           و  بیتی  از  یک  غزل   

              ای دیده  مکن  تو  بیش  از این در گیرم  

                                                   گر  بیش  کنی  من از  غمش  میمیرم    

                               تا  سرایشی   دیگر    خدا  نگهدار             منصور 

بیتی بداهه که امیــد است غـزلی دلـنشین گردد

             این  واژه ی  زیبای سخن   بیش  ز قند است  

              جورست به جوری که مرا دادرسی نیست   

                                     از سوی عزیزی که  مرا  همنفسی نیست  

                                  جورست = ستم است  /  به جوری که = به نحوی که 

                                                                 منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

             این   واژه ی   زیبای   سخن    بیش  ز  قند  است 

                      سخت  نشستی تو  به خاطر و یاد 

                                                          کـــز  قــدمت   پای  من و   انقیــاد 

                                                   شاد    باشید                    منصور

بیـــــتی از یک غـــــزل از دل بر خـاستــــــه

           این    واژه ی   زیبای  سخن   بیش   ز   قند  است 

                    دست او   بر چنگ و   چنگم  موی او 

                                                 او  به  ساز گوش  و  من  بر  ساز دل 

                                 تا بار   دگر             خدا نگهدار             منصور

مطلع غزل زخم دل ابیات دوازده بیت

            این   واژه ی   زیبای    سخن    بیش   ز   قند   است 

                       زخمی به دل  افتاده  بشستن   نتوانم 

                                                        با روی  خوشت  من  بنشستن  نتوانم 

                                               تا  دگر  بار     شاد  باشید               منصور

بیتی از یک غـــــزل از دل برخـــــاسته هفت بیت است

            این   واژه ی   زیبای   سخن   بیش   ز   قند   است 

                     ای خلیلی   که  جلیل   از تو  به  تعریف  آمد 

                                            تو  همانی  که در  آتش به  سکوت  آمده ای  

                                      شاد   و  شیرین  کام    باشید           منصور

بیتی از یک غـــــزل از دل برخـــــاسته هشت بیت است

            این   واژه ی   زیبای  سخن    بیش  ز    قند  است  

                        چشم  زیبایی  چنین  مهوش  که  دید ؟ 

                                                   در خماری    عالمی   بر  خود   کشید 

                                              تا  بار  دگر       پاینده  باشید              منصور

بیـــــتی از یک غـــــزل از دل بر خـاستــــــه

           این   واژه ی   زیبای  سخن     بیش  ز   قند   است 

                      کشته صد داری  تو گر  از این  قبیل 

                                                       عیننی   عـــند الفراقک   سلسبیل 

                                            تا  بار دگر      بهار دل   باشید               منصور

بیتی از یک غـــــزل از دل برخـــــاسته هشت بیت است

             این    واژه ی    زیبای    سخن    بیش  ز  قند  است 

                     بازم  این   دل   آتشی  از  سر  گرفت 

                                                           دیده چشمش  دید و غم  پیکر  گرفت 

                                         تا   بار  دگر            خدا  نگهدار                     منصور

بیـــــتی از یک غـــــزل از دل بر خـاستــــــه

             این   واژه ی   زیبای   سخن     بیش  ز   قند   است 

                          بزن  مطرب    که  ســازت   بر فغانست 

                                                       بخون  افتاده  دل  ز آن  خون  چکانست 

                                         تا  دگر  سرایش   شاد      باشید                 منصور

بیتی بداهه کـــــه امیــــد است غزلی دلنشین گردد

            این   واژه ی   زیبای   سخن     بیش  ز   قند   است 

                       هزار گفته ی  نا  گفته  در دلم  بی توست 

                                                 به کس  نگویم  و دل  هم  بجز تو   نجست 

                                      تا  بار  دگر           شاد  باشید                      منصور

بیـــــتی از یک غـــــزل از دل بر خـاستــــــه

            این   واژه ی    زیبای  سخن    بیش    ز  قند  است 

                        روزم  خیال و  شبم   با  شهاب  عشق 

                                                  خطی به  کوی  دلبر  خوبم  کشیده ام 

                                      تا   دگر    سرایش              شاد  باشید              منصور

بیـــــتی از یک غـــــزل از دل بر خـاستــــــه

           این   واژه ی   زیبای  سخن     بیش  ز   قند   است 

                    شب نشینی  کرده ام   گر بی شراب 

                                                     با شــراب   وصل خود   ســـازم خراب 

                                             تا بار دگر          خدا نگهدار               منصور

بیتی از یک غـــــزل از دل برخـــــاسته هفت بیت است

          این   واژه ی   زیبای   سخن    بیش  ز   قند   است 

                       منکه بی می مستم و  شوریده گشتم  بی شراب 

                       شب شده یک دم ببینم من رخت  را  هم بخواب ؟ 

                                       تا  دگر  بار   شاد   باشید         منصور

بیتی بداهه کـــــه امیــــد است غزلی دلنشین گردد

            این   واژه ی   زیبای   سخن    بیش   ز   قند   است 

                      قتـــیل  عشق  او  را  غم  نباشد 

                                                               به جز وصلش  دگر  مرهم  نباشد 

                                         تا  دگر بار             خدا نگهدار                         منصور