دو بیت از دو غــزل زیبای دلنشین

             این   واژه ی   زیبای   سخن    بیش  ز   قند  است  

              تاری از مویی که  دیدست  که گردد چو کمند ؟  

                                            یا  که  در بند  کند   غمزه   رخی   با  لبخند ؟   

                              و  بیتی  از  یک  غزل  از  دل  برخاسته   

              آنقدر  هست  که  شبگرد  خیالم همه دم   

                                                می دود  تا  که  ببیند   به افق   روزن  روز   

              تا  مطلع  و بیت  دگر ای  یار  وفادار   شادی  ببرت  باد  خدای  تو نگهدار    منصور 

بداهه سرایی غزل

               این  واژه ی   زیبای   سخن   بیش  ز  قند  است   

                 چنان  ز عشق  تو مستم  که  هوش  رفته  ز دستم  

                                     ز هر که  جز  تو  بریدم   ز  هر چه  جز  تو  گسستم  

                ملامــت  آنچــه  شنیدم    ملاحـــت  آنچــه  بدیدم   

                                      اثر  نشد  به  دلم  آن   ز  این   چـــه  باده  پرستم   

                شریعـــــتم  نپذیرد   کــــه  مست  بر تو  نمـــــازم   

                                       خیال مست  بر آن  شد  که  دامنت  شده  دستم  

                              این  غزل  بداهه   شش   بیت  گردید                    منصور 

بیتی از یک غـزل از دل برخــــاسته هشت بیت است

                این  واژه ی  زیبای  سخن   بیش ز  قند  است  

                    گر چه  رها  نمی شود   فکر من از  خیال تو  

                                        کی به خیال من  رسد  وصل تو و جمال تو ؟  

                                            تا  دگر بار          خدا  نگهدار      منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

             این واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند است  

             به خیالم  همه دم بوی گل  آمد به کنار  

                                          ز آندمی  روی من  از او  بشدی  بر دیوار  

                                    تا دگر بار         خـــــــدا نگهدار              منصور

مطلع و مقطع یک غزل هشت بیتی

              این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است  

              گر صف کشند جمله ی خوبان تو بهتری  

                                               و اندر خیــــال و  فکر و  ضمیرم  مکرری  

              منصور اگر که  چشم تو  افتد  به دیگری  

                                                خـــاطر نمی شود که  به دیگر  بپروری  

                                          تا  دگر بار     شاد باشید                   منصور

ابیاتی از غزل (( جلوه ی فروردین )) 15 بیت است

           این   واژه ی  زیبای   سخن     بیش   ز   قند   است 

                                  ابیاتی    از  یک  غزل   از  دل  برخاسته 

                        نام  غزل  (( جلوه ی  فروردین ))  تعداد   بیت  پانزده 

               سخت  عجب  مانده سرم  بر سر  این  سرٌ  وجود 

                                            راحت   زخـــم  مـــرا   مــــرهم  درد  آگـــین   داد 

               گر  چه   در  چنبر  زلف و   به  کــمندت  نه کــمند 

                                             ولـــی  انگار    گـــدایی   به من    مسکـــین  داد 

               و ر   غزل    داد  به   منصور  و   ترنم   به  خیـــال 

                                              به تو  بوی گل  و  هم  نرگس و  هم  نسرین  داد 

                  ابیات  بیشتر از  این  غزل در اینجا   http://asemanesher.blogfa.com/88071.aspx بخوانید