سه بیت از سه غزل زیبای از دل برخاسته

               این   واژه ی   زیبای  سخن   بیش   ز  قند  است   

                از بسکه  غزل  بهر  تو ای  یار  سرودم   

                                                     نزد  دگــــــران   ابله  و   دیوانه  نمودم     

                دل میان  آن  دو  ابرو   شـــــد  ز تاب   

                                                       کز  میانش  مستی  آرد چون  شراب    

                هر چـــه  آب  از  دیده  بر  این  آتش  دل  ریخــتم   

                                       شعله ور تر  گشت و خاموشی نشد بر این  لهیب  

                           تا  دیگر  بار  دل  زیبا پسند  شما  عزیزان  شاد  باد        منصور 

دو بیت از یک غــــزل از دل برخــــاسته

                این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است   

                     چنان  گشتم  ز  رویش مست و مدهوش  

                                               که  دل  بر نعره  ز او  لب  گشته خاموش  

                    چه  کــارم    مفلسی  شد   تا  قیـــامت  

                                               و  مفلـــس نامــــه  من  دارم  ز  ابروش   

                                   تا   بار  دگر   کامروا   و  شاد    باشید            منصور