بیتی از یک غــــــزل از دل برخـاسته

            این  واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است   

                             در کوی  نیکنامی  صد  جامه  گر  دریدن   

                             بهتر  ز این  نباشد  یک دل  ز غم  خریدن  

                                           تا  دگر  روز   شاد    باشید               منصور

مطلع یک غزل از دل برخاسته

            این   واژه ی    زیبای  سخن    بیش  ز   قند   است 

                             ای  غم  بگو  با من چرا  خلوت نوازی  می کنی ؟ 

                             گفتم  برو  بازم  تو با  جانم  چه  بازی  می کنی 

                                  کامروا       و شیرین کام              باشید                 منصور

بیتی از یک غـــــزل از دل برخـــــاسته شش بیت است

             این   واژه ی    زیبای   سخن   بیش   ز  قند   است 

                      چون  روی  با خود  سلامت  می بری 

                                                       چون  بیایی  هم  تو  طاقت  می بری 

                                        این  غزل   شش   بیت  است                     منصور

بیـــــتی از یک غـــــزل از دل بر خـاستــــــه

             این   واژه ی   زیبای   سخن     بیش   ز   قند   است  

                                     این نه منم  که دم زنم  دم ز تو باشد ای صنم 

                                     تیر نگه   چو  میزنی    من  چه  سپر   بیفکنم 

                                                   همیشه  سرافراز   باشید                  منصور

بیتی از یک غـــــزل از دل برخـــــاسته هفت بیت است

           این    واژه ی   زیبای  سخن     بیش   ز  قند  است 

                                    یک  سر مویی  ز تو  دیدن  خوش است 

                                    حرفی از آن  لب   بشنیدن خوش است 

                                           تا   دگر  سرایش         خدا  نگهدار          منصور

بیـــــتی از یک غـــــزل از دل بر خـاستــــــه و الهی نامه

           این   واژه ی   زیبای  سخن     بیش   ز   قند   است 

                   خوش  آندمی  که  رخت  در  کنار  خواهد بود 

                                             نگه  به چشم  تو   لب   میگسار  خواهد  بود  

            الهی  نامه   

                       الهی  

                          نیایش  و  دعای  تو  مسطور  نگردد 

                                                              که  به  مهر  دل  ممهور ست 

                  تا  دگر  بار             خدا   نگهدار                                                      منصور

بیتی بداهه کـــــه امیــــد است غزلی دلنشین گردد

            این   واژه ی   زیبای    سخن   بیش   ز    قند   است 

                          من بوسه  زنم  به  پا  و  دستی 

                                                              ز ین  ره  بکشد   مرا  به مستی 

                                           تا  بار دگر      شیرین  کام   باشید                  منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

           این    واژه ی   زیبای    سخن    بیش   ز   قند  است 

                              این  همه نقش و  دلالت  به وصالش موجود 

                              عارفان  داند و  بس   آنچه  نماید   به  وجود 

                                       تا  بیت  دگر    خدا   نگهدار                   منصور

مطلع غزل ( عاشق دل شکسته ) چهارده بیت است

         این  واژه ی   زیبای   سخن     بیش   ز  قند   است 

                              با که  گویم  کز  تو حالی  دیگرم امشب ؟ 

                             عاشقم   اما   به  تو    عاشقترم  امشب 

                                     تا  بیت  دگر    خدا  نگهدار              منصور

مثنوی

            این   واژه ی   زیبای   سخن      بیش    ز  قند  است 

                       لطف    او  را    گر  نبیند    چشم  کور 

                                                        پس چه فرقی  بین  آن  شد با ستور ؟ 

                      گل    درون  غنچه    گر   مستور   شد 

                                                       این  چنین   از  سوی  او   مامور   شد 

                     نقش  صورت   گر  چنین   زیبـــا  کشید 

                                                      یا  صــنم  را    قــــامتی   نیک   آفـــرید 

                          ستور = چهار پا       این   مثنوی   بیست  و دو      بیت  است            منصور

بیتی بداهه کـــــه امیــــد است غزلی دلنشین گردد

           این   واژه ی   زیبای    سخن    بیش   ز   قند   است 

                   نوشیـــدن   آب  دهــنش   به  ز  شرابست 

                                                 دل  بهر  یکی  جرعه  از آنهم  به شتابست  

                                 تا  بیت  دگر  باد  خدای  تو  نگهدار                    منصور

بیتی از یک غـــــزل از دل برخـــــاسته هفت بیت است

             این   واژه ی   زیبای   سخن     بیش   ز   قند   است 

                              بر طواف  دل   به از  بر سنگ و گل   کردن  طواف 

                              و آن  دلی  شد بی محبت از وصالش  شد  معاف 

                                           این   غزل   هفت  بیت   است                 منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

           این   واژه ی   زیبای   سخن    بیش   ز  قند  است 

                            از سوی  تو گر  بر سر من   جز ستمی نیست 

                            بر دل  چه  بگویم  ز تو   جر   بار  غمی  نیست 

                                         تا  بیت  دگر    خدا  نگهدار             منصور