این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است شعری نو برای خاک پاکم بیا تا بار دیگر با تو پیوندی ببندم ای وطن زیبای من بیا تا بار دیگر خطبه ی عقدی بخوانم از دل و جانم که نامت با روان و تن وطن همراه و همگام است و من جان میدهم از بهر تو زیبای همراهم من از این بوسه بر خاکت نه سیرم تا که پیرم بوسه بارانت کنم ز خاکت بوی گلهای اقاقی تا ابد آید که خاکت لاله ها دارد و دل از بهر عشقت ناله ها دارد و قطعاتی دیگر از همین سروده ای وطن زیبای نازم نازنینم چه شبهایی بیادت خواب گل دیدم و از مهرت به صبحش من نخوابیدم تو ایرانی ؟ تو ماوای دلیرانی ؟ عجب نامی فدای نقشه ی چون گربه ات گردم که از بنچاق تاریخ از تو من بس قصه ها دارم تو نامت انگبین* دارد و منصور از تو شرمی بر جبین دارد که قدرت را ندانسته تو را من دوست میدارم وطن ای نازنین گربه انگبین = عسل .. ادامه دارد همیشه عاشق پیشه باشید منصور |