شعری نو بداهه برای خاک پاکم

 

 

           این   واژه ی   زیبای   سخن    بیش   ز   قند   است 

 

 

 

                                      شعری  نو      برای   خاک   پاکم 

 

 

 

               بیا  تا  بار  دیگر  با  تو  پیوندی  ببندم  

 

                                                       ای  وطن 

 

 

                                                           زیبای  من 

 

 

                                 بیا  تا  بار  دیگر  خطبه ی  عقدی  بخوانم 

 

 

                                                                            از  دل  و  جانم  

 

               که  نامت  با  روان  و  تن   وطن   همراه  و  همگام  است 

 

 

                                                       و من  جان  میدهم   از  بهر  تو 

   

 

                                                                                   زیبای  همراهم 

  

               من  از  این  بوسه بر  خاکت  نه  سیرم 

 

 

                                                        تا   که  پیرم 

 

 

                                                               بوسه  بارانت  کنم 

 

 

               ز  خاکت  بوی  گلهای  اقاقی   تا  ابد  آید 

 

 

                                                   که  خاکت  لاله ها  دارد 

 

                                                           و  دل  از  بهر  عشقت  ناله ها   دارد 

 

 

                                و  قطعاتی  دیگر  از  همین  سروده 

 

 

                ای  وطن  زیبای  نازم 

 

 

                                        نازنینم 

 

 

                                              چه  شبهایی  بیادت  خواب  گل  دیدم 

 

                                               و  از مهرت  به  صبحش  من  نخوابیدم 

 

 

                تو  ایرانی  ؟  

 

                      تو  ماوای  دلیرانی  ؟ 

 

 

                                           عجب  نامی 

 

 

                                          فدای  نقشه ی  چون  گربه ات  گردم 

 

 

                                              که  از  بنچاق  تاریخ  از  تو  من بس  قصه ها  دارم 

 

 

                تو  نامت  انگبین*  دارد 

 

 

                             و  منصور از  تو   شرمی بر  جبین  دارد 

 

 

                                                                که  قدرت  را  ندانسته 

 

 

                                                                  تو   را  من  دوست  میدارم   وطن 

 

 

                                                                                         ای  نازنین  گربه

 

 

 

                 انگبین   =  عسل   ..     ادامه  دارد   همیشه     عاشق  پیشه  باشید                  منصور