بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

            این   واژه ی   زیبای   سخن     بیش  ز   قند   است 

 

 

 

 

                    مهر  سکــوت   بر لب  و  ســوزد  زبان من 

 

                                                    شمعم که شب به محفل یاران  مکان من 

 

 

 

 

                                              چون  فروردین  با طراوت   باشید             منصور