بیتی بداهه

 

 

             این   واژه ی   زیبای   سخن    بیش   ز   قند   است 

 

 

 

 

                       صاحب حسن   نشد  کس   بجز  از   دلدارم 

 

                                             او  چه داند که من از روی خوش اش  بیمارم 

 

 

 

 

                                        تا   دگر  بار        بهار  دل  باشید                   منصور