این   واژه ی    زیبای    سخن    بیش   ز   قند  است 

                       تاب  مویش   تاب  دل   برده  ز  خویش 

                                                   تا  کجا وی می کشد با  نوش و نیش ؟ 

                                               نوروز  روزگار   باشید                    منصور