مطلع غزل ( ماهی تشنه لب )

 

 

 

          این   واژه ی   زیبای   سخن     بیش    ز   قند   است 

 

 

 

 

 

                    من  ماهی  لب  تشنه ام   بر خود  ندیدم  آب را 

 

                                         و ز  او  گریزم  دمبدم    وی  می کشد  قلاب  را 

 

 

                   ماهی  قرمز  را  در  تنگ  زندانی  نکن    او   در این فضای  کوچک  رنج  میکشد      منصور