شعری نو اما بداهه ( پسته )

 

 

 

          این   واژه ی   زیبای   سخن    بیش   ز    قند   است 

 

 

 

 

                                آن روی    سکه ی      نوروزی       شعری  نو  

 

 

                    بیا  بابا 

    

 

                        که  من  هم 

   

 

                                 پسته  می خواهم 

 

 

                                          و لو  باشد  دهانش   بسته          می خواهم 

 

 

  

                و   این  شعر     حکایت  کودکی  است  فقیر    که دلش  پسته   می خواهد     بزودی