این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
آن روی سکه ی نوروزی شعری نو
بیا بابا
که من هم
پسته می خواهم
و لو باشد دهانش بسته می خواهم
و این شعر حکایت کودکی است فقیر که دلش پسته می خواهد بزودی