بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

            این   واژه ی    زیبای    سخن   بیش   ز  قند  است  

 

 

 

                    لب جوی  و   لب  یار  و   به  بهار  آمده ام 

 

                                                تو  بگو  من  به  زمین  بهر  چکار  آمده ام ؟ 

 

 

 

                                       تا  دگر  بار        بهاری  باشید            منصور