بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

            این   واژه ی   زیبای   سخن      بیش  ز   قند  است 

 

 

 

 

                    گر چه   بی تابم   از آن  زلف  سیه   باز  بتاب 

 

                                             چشم  و خواب  تو چه  زیباست بیا  باز  بخواب 

 

 

 

                                            تا  بار دگر    خدا  نگهدار          منصور