این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
خوابت به غزل شنیده بودم
خوابیـــده تو را ندیده بودم
ای آنکه تو چون غزال خوابی
بیدار چرا تو در نقابی ؟
این سزوده ده بیت است منصور