این   واژه ی    زیبای   سخن     بیش  ز   قند  است 

                         از  مهر گلی   شدم    به  تبریز 

                                                               کز عشق  رویش  دلم چه لبریز 

                         او  می کشدم   همی  به دنبال 

                                                             صبرم  بشد  از  فــراق  ســر  ریز 

                                      این   سروده   دوازده بیت   گردید                 منصور