بیتی بداهه

 

 

 

           این   واژه ی    زیبای    سخن     بیش   ز   قند   است 

 

 

 

 

                     روزی   که   بدیدم   رخ  او   .  او   نه  خبر  شد 

 

                                              شوری به سر و   ره  دگر و   خون  به  جگر شد 

 

 

 

 

                                              تا  بار  دگر       خدا نگهدار                 منصور