بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

 

         این   واژه ی    زیبای    سخن    بیش   ز    قند    است 

 

 

 

 

                 چه  عیب از  دل  بود  در  غیب  آن  یار 

 

                                                        کشد   رنج  و   ندارد  یار  و    تیمار  ؟ 

 

 

 

                                           خدا   نگهدار                    منصور