این   واژه ی    زیبای   سخن     بیش    ز    قند  است 

                  پیرهن   گل   پاره  کرده   گشته ام   در  التهاب 

                                                 شاید این  باشد که من  بی پیرهن خواهم تو را 

                 گر چه  منصور   از  یتیمی  رخت   شد  در به در 

                                                بیش از اینم  غم  مده  لب بر دهن  خواهم تو را 

                                            این   غزل   هفت   بیت   است          منصور