این   واژه ی    زیبای   سخن    بیش   ز     قند  است 

                  در  خم   زلف  تو  ای گل   نه منم   بند کمند 

                                                که  بسی همچو من افتاده  در این بند به بند 

                                    تا  دگر  بار              خدا  نگهدار            منصور