این   واژه ی   زیبای   سخن  بیش  ز  قند  است  

                    و  این   بار    برای   شما  عزیزان   شعری  نو  فی البداهه 

دو باره  دلم   هوای     دیدارت  کرد 

       هوای  دامن  زیبای  چو   گلنارت  کرد  

                                    نمی خواهم  بخوابم 

                                     شب  برایم بسکه  دلتنگ  است 

                              تو گوئی  این   شباهنگم  بد  آهنگ  است 

بده   دستان  زیبایت  ببوسم  من

ای  که  چون   سوسن   

                         زبانت  خفته  در  کامست 

                                              و  منصور  از  تو  هم   

                                                              بد نام   بد  نامست 

من  این   گوشم  به  آغوشت  فرا  دادم 

                      عجب  خوابی  بر   آن   دامن  که   جا  دادم  

نمی   خواهم  بخوابم   

                            بسکه  دل  تنگ  است  

                                 و   آغوشت  خوش  آهنگ  است 

                                             دلم  تنگ  است 

                                             دلم  تنگ   است

تا   دیداری   دگر  بار  خدا   نگهدار                                                                                   منصور