بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

 

          این   واژه ی   زیبای    سخن     بیش   ز    قند     است 

 

 

 

 

 

 

               ای که   برهنه  پا   تو را  در  بر  خویش  دیده ام 

 

                                                   پای  چنین  لطیف  تو    من   ز  کسی  ندیده ام 

 

 

 

                                            همیشه   بهاری   باشید                      منصور