این   واژه ی    زیبای     سخن     بیش    ز    قند    است 

             اشکم  از  بسکه  بیامد  ز  غمت  گشتم  کور 

                                                    حیرت از این  بودش  دل ز چه  رو گشته  صبور 

                                                              مدام   سبز  روزگار  و   بهاری  باشید                  منصور