بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

 

        این    واژه ی    زیبای    سخن    بیش    ز    قند     است 

 

 

 

 

              ای  صاحب  درایت   بر گویمت   حکایت ؟ 

 

                                                              ما را  لبی کفایت    او  را  نشد  عنایت 

 

 

 

                                              مدام   بهاری  باشید                      منصور