این   واژه ی     زیبای    سخن      بیش   ز    قند   است 

                                             ابیاتی   از  غزل   آواز هزار      این  غزل   ده  بیت   است 

                مگرم    دست  قضا   باز   گذاری  بکند 

                                                               دیده را  تر  بشود   چاره  ز  کاری  بکند 

               غم مخور بلبل  زیرک که سرت در پر غم 

                                                                گل  کنارت  بدمد    برگ   چناری  بکند 

               نفسم راست نیاید که گره بر آه  است 

                                                                خوشم از ساقی اگر قول و قراری بکند 

               دانم این غم بدلت همچو که منصور نشست 

                                                                بر سر   شاخ  گل   آواز   هزاری  بکند 

                                      دل  زیباپسندتان        بهاری     باد                         منصور