این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است و تک بیت بداهه ی پست قبل دست مایه ی حکایتی گردید که ابیاتی از انرا تقدیم حضورتان می نمایم بلند اختری شد به صورت سیاه سفیدی گذر کرد و بر او نگاه بگفتا سیاهی به صورت چه زشت خدا کی سیاهان برد در بهشت یکی گفته ی آن سفیدش شنید بگفتا : که چشمت دلش را ندید ؟ دل او بود به ز صــد پارســا خــدا کی دهد بهر صورت بها ؟ بسی روی زیبا که دل شد پلید بسی هم سیه روی و دل ز او سپید دلی پاک اگر شد به صورت سیاه به از صورتی خوش نما دل سیاه نوروز شما عزیزان نیز به زیبایی دلتان بادا منصور |