بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

           این   واژه ی    زیبای    سخن    بیش    ز    قند   است 

 

 

 

               زیر  مهتاب  خیالم  همه شب  خفته  چه  یار 

 

                                                     او  به  خوابست  و   منم   در بر  رویش  بیدار 

 

 

 

                                       تا دگر بار              خدا        نگهدار               منصور