بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

 

         این    واژه ی     زیبای    سخن     بیش   ز    قند   است 

 

 

 

              کس  کی  توان  بفهمد    رنگ  پریده ی  من 

 

                                                     شد  از دلی  به  باغ  در  غم  چریده ی  من ؟ 

 

 

 

                            تا  بار  دگر     شاد  باشید                        منصور