بیتی بداهه

 

 

       این   واژه ی    زیبای   سخن      بیش      ز   قند   است 

 

 

 

 

           مردم  از بسکه  شمردم  شب و  روزم  و نخورد 

 

                                                 تیر  امید    هــدف   از  تو   که  منــصور    بمرد 

 

 

 

                                         تا  بار  دگر           خدا   نگهدار                     منصور