بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

 

         این   واژه ی    زیبای    سخن     بیش    ز   قند   است 

 

 

 

 

               ز دل  صبر  و   ز سر  گر   برده  تدبیر 

 

                                                              به رویش  عاشقم  گر من  شوم  پیر 

 

 

 

                                           تا دگر بار              خدا نگهدار             منصور