بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

          این   واژه ی    زیبای    سخن     بیش    ز   قند   است 

 

 

 

                آن  موی بنا گوش ات    دل برده  به  رسوایی 

 

                                                     زیور  که  نمی خواهی   از بسکه   تو  زیبایی 

 

 

 

                                                    خدا نگهدار                     منصور