این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
و این غزل دوازده بیت گردید که ابیاتی دیگر تقدیم
این زمستان رفت و بازم شد بهار
جلوه ی نوروز و بلــبل بی قــرار
یادت آید کوره راه پر ز برف ؟
تا به ده رفتیم و آتش در کنار ؟
یادت آید بوسه ای دادی به من ؟
گفتی از یلــــدا بماند یادگار ؟
یادت آید پشت شیشه در اتاق
تیر و قلبی را کشیدی با بخار ؟
می شود یلدا و منصور و تو باز ؟
ای امان از دست و بند روزگار
تا دگر روز خدا نگهدار منصور