بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

         این   واژه ی    زیبای    سخن    بیش    ز    قند    است 

 

 

 

              خاک  پایت   سرمه ی   چشمان  من 

 

                                                              می شود  روزی  شوی  مهمان  من ؟ 

 

 

 

                                                      خدا  نگهدار                   منصور