بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

           این   واژه ی    زیبای   سخن   بیش   ز     قند    است 

 

 

                بر  مجلس  انس  تو  مرا  نیست  امیدی 

 

                                                            یا اینکه   پیامی  و   سلامی  و    نویدی  

 

                                          تا  بار دگر         خدا نگهدار                  منصور