این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
دل مرد از این غصه و زین درد جدایی
ای گل تو کجایی ؟
هفت بیت گردید و بیت اخر ان چنین است
منصور که با شور دل و دیده به راهست
ترسم که نیایی
با این بیت مستزاد تا دگر بار خدا نگهدار منصور