بیتی بداهه

 

 

        این     واژه ی   زیبای   سخن     بیش     ز  قند   است 

 

 

           آنکه  سرو  قد  او   برده  دل  از  این  دستم 

 

                                                      روزگاریست  که  دل  بر قدمش   من  بستم 

 

 

                                             تا  دگر بار        خدا نگهدار           منصور