بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

          این   واژه ی    زیبای   سخن    بیش   ز   قند   است 

 

 

 

               آتشی  از  عشق  تو  در بر  گرفت 

 

                                                               کز  دل  آمد  بر سر  و   پیکر  گرفت 

 

 

                                   تا  دگر بار                 خدا  نگهدار            منصور