ابیاتی از غزل ( خود پرست ) هشت بیت است

 

 

          این  واژه ی    زیبای    سخن     بیش   ز    قند   است 

 

 

 

            خــدا بین  مستی که شد حق پرست 

 

                                                            به از   زاهـــد و  با ریا    خــــود  پرست 

 

 

            ز  منـــصور اگـــر  نظمی آید  به  شـور  

 

                                                              ز دل  بر بیــاید  کـه  بر دل   نشــست 

 

 

                                  تا  دگر  بار              خدا  نگهدار                 منصور