این   واژه ی   زیبای    سخن    بیش    ز   قند  است  

                                            و  اینک  برای  شما  عزیزان  ابیاتی  از  یک  غزل 

                 نام غزل  ( بیدار دلان ) این  غزل  یازده بیت  است  و  حدود  چهار سال  پیش  سرایش  شده  

              پیش  رویت  همه  گلهای چمن  چون  خارند 

                                                    و ین  چنین  صورت  زیبا  دگران  کی  دارند ؟  

             پای  آن  سرو قد و دست بر آن قد چو سرو 

                                                    خوش نماید  بدمی  جان  به برش   بسپارند 

             عجب از چشم تو دارم شب روزش چون ماه 

                                                      به  خمارست  و   کسان  در بر آن   بیدارند 

             حیف از آندم که تو باشی  و سری در بر غیر 

                                                      یا که چشمی به شبان با تو به هم بگذارند 

             چیدن میوه ی  لعلت  نشود   جز که  بهار 

                                                       به زمستان دل و چشمی به برش بگمارند 

             نشود گفت که منصور چه شیرین سخنست 

                                                       سخن از  روی تو  بر شعر و غزل  بسپارند 

                 نقل  از  اسمان شعر و غزل  در بلاگفا      تا  مرغ  سحر        خدا  نگهدار        منصور