این   واژه ی    زیبای   سخن   بیش  ز     قند   است 

                   تو که  زیبا  رخی و   سرو  به   قامت  داری 

                                                        شهری  اندر در خود   بین چه  اقامت  داری 

                                          تا  دگر بار                خدا نگهدار                منصور