این  واژه ی    زیبای    سخن    بیش    ز  قند  است 

                خرمن   عمر مرا   خرمن  مو  سوخته  است 

                                                    و ز  ازل  چشم  مرا  بر در خود دوخته  است 

                                            تا  بار دگر           خدا  نگهدار              منصور